Nine Eleven uit Frankrijk schermt in hun promo met een gelijkenis met bands als Have Heart, Bane en Champion en is daarmee voor mij interessant genoeg eens goed te beluisteren.

City of Quartz begint met een dikke minuut gitaarrotzooi waarna dan eindelijk de muziek los kan barsten.  In iets meer dan een half uur komen er tien tracks voorbij, die allemaal de middenmoot helaas niet ontstijgen. De speelduur is daarom eigenlijk te lang, na een tijdje vervelen de nummers behoorlijk. Het lijkt teveel op elkaar (of op andere bands) om echt lang tof te blijven. Men heeft wel geprobeerd er variatie in aan te brengen door af en toe wat gas terug te nemen en met feedback te spelen (denk aan de laatste plaat van Verse) maar indrukwekkend klinkt dit helaas niet.

In brokjes van een, twee nummers bevalt de snelle hardcore een stuk beter. Vooral de furieuze zang is een pluspunt. Maar als eindproduct bevalt het album me nauwelijks. Met titels als "The Shame of Punk To Come" of "Use Your Disillusion" getuigt de band naast hun muziek ook op tekstueel vlak van hun creatieve impasse. Misschien is het live wel erg tof maar ik zou City of Quartz laten liggen.

Score: 65/100